Magnesium
| Referentie-interval | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Serum + plasma | Serum | Plasma | |||||||
| Eenheid | Geslacht | Leeftijd | Aantal | Onder grens | Boven grens | Onder grens | Boven grens | Onder grens | Boven grens |
| mmol/L | M+V | 6+ | 38315 | 0.71 | 0.98 | ||||
De test meet de hoeveelheid magnesium (Mg) in het bloed. Normaal gesproken is slechts een klein gedeelte (ongeveer 1%) van alle magnesium in het lichaam aanwezig in het bloed.
Magnesium is een mineraal dat aanwezig is in iedere cel van het lichaam. Het is onmisbaar voor de energieproductie, de werking van spieren en zenuwen en voor het behoud van de stevigheid van botten.
Voor magnesium zijn er geen verschillen gevonden in de referentie-interval tussen mannen of vrouwen of verschillende leeftijden. Daarom kan er 1 referentie-interval gehanteerd worden.
Verhoogd:
Een verhoogde concentratie magnesium is zelden aan de voeding te wijten. Meestal is een verhoogd magnesium het resultaat van problemen bij uitscheiding of van kunstmatige toediening. Een verhoogd magnesium kan worden gevonden bij:
nierfalen, overactieve bijschildklier (hyperparathyreoïdie), slecht werkende schildklier, uitdroging, verzuring (te lage pH) van het bloed bij diabetes (diabetische acidose), ziekte van Addison en het gebruik van magnesium bevattende laxeermiddelen
Verlaagd:
Een lage concentratie magnesium (hypomagnesiëmie) kan het gevolg zijn van:
onvoldoende inname van magnesium via de voeding, onvoldoende opname van magnesium via de darmen, onvoldoende opname van magnesium via de darmen t.g.v. het gebruik van maagzuurremmers, te hoge uitscheiding van magnesium via de nieren, te hoge of te lage hoeveelheden glucose (suiker) in het bloed, verminderde activiteit van de bijschildklier (hypoparathyreoïdie), langdurig gebruik van plaspillen (diuretica), langdurige diarree, na een chirurgische ingreep, bij ernstige brandwonden en bij zwangerschapsvergiftiging.
